Beschrijving

In Van het zijn naar de zijnde (1947) richt Emmanuel Levinas zich tegen de ontologische traditie die het ‘zijn’ centraal stelt, zoals bij Heidegger. Levinas stelt dat deze benadering de concrete ervaring van het individu verwaarloost. In plaats daarvan pleit hij voor een ethisch denken dat uitgaat van de concrete mens, de ‘zijnde’, die zich in zijn existentie verhoudt tot anderen. Levinas onderzoekt hoe het subject zich tot zichzelf verhoudt in confrontatie met de onverbiddelijke gang van de geschiedenis. Hij benadrukt dat de mens niet slechts een object is in de wereld, maar een subject met verantwoordelijkheid en ethisch besef. Deze benadering plaatst de ethiek in het centrum van de filosofie, in plaats van de abstracte vraag naar het ‘zijn’. Het werk biedt een fundamentele kritiek op de westerse filosofie en haar nadruk op objectiviteit en abstractie. Levinas roept op tot een filosofie die de ander erkent en de ethische verantwoordelijkheid centraal stelt. Dit werk vormt de basis voor zijn latere filosofie, waarin de relatie tot de ander en ethiek centraal staan.