Beschrijving

Het boek verkent hoe kinderen en jongeren zich vormen binnen opvoeding en cultuur, en hoe hun ervaring van de wereld afwijkt van die van volwassenen. Benjamin beschrijft het onschuldige, onbevangen zien van het kind, en hoe dat de volwassen blik uitdaagt door een andere verhouding tot tijd, ruimte en gemeenschap. Vervolgens reflecteert hij op de rol van de opvoeder, de school en de samenleving in het begeleiden maar ook beperken van deze kinderlijke ervaring. Hij betoogt dat opvoeding niet alleen moet richten op kennisoverdracht, maar op het bewaren van de oorspronkelijke ontvankelijkheid en het vermogen tot verwondering. Onderwijs en cultuur vervullen een dubbele taak: vormen én beschermen, uitnodigen én corrigeren. Ten slotte bespreekt Benjamin hoe de overgang van jeugd naar volwassenheid gepaard gaat met een verlies van spontaniteit, maar ook het openen van nieuwe mogelijkheden. Hij legt de nadruk op de verantwoordelijkheid om een ruimte te scheppen waarin jongeren zichzelf kunnen worden, zonder dat zij hun uniek perspectief hoeven in te leveren voor maatschappelijke normen. Zo pleit hij voor een opvoeding die recht doet aan de eigen ontwikkeling van het kind én aan de gemeenschappelijke wereld.