Beschrijving

In Mimesis. Over schijn en zijn (1990) onderzoekt Samuel IJsseling het begrip ‘mimesis’ — de nabootsing of imitatie — binnen de westerse filosofie. Hij plaatst dit concept in de context van de metafysische opposities die hij gedurende zijn filosofische carrière heeft geanalyseerd. IJsseling tracht de tegenstelling tussen ‘schijn’ en ‘zijn’ te deconstrueren en te heroverwegen, waarbij hij de nadruk legt op de rol van mimesis in het begrijpen van deze concepten. Het boek behandelt de historische en filosofische dimensies van mimesis, waarbij IJsseling ingaat op de manier waarop dit begrip door verschillende denkers is benaderd. Hij onderzoekt onder andere de opvattingen van Heidegger over schijn en doxa, en hoe deze zich verhouden tot mimesis. IJsseling stelt dat het begrip mimesis niet alleen relevant is voor de kunst en literatuur, maar ook voor de manier waarop we de werkelijkheid begrijpen en ons tot deze verhouden. Door mimesis te verbinden met thema’s als schijn, waarheid en zijn, biedt IJsseling een diepgaande reflectie op de wijze waarop wij de wereld om ons heen construeren en begrijpen. Het boek nodigt uit tot een heroverweging van de rol van imitatie in ons denken en onze ervaring van de werkelijkheid.