Beschrijving

Dit boek van Cornelis Verhoeven ontstond destijds (1967) uit
een cursus ‘inleiding tot de wijsbegeerte’. Het is een uitwerking
van het aloude beginsel dat de verwondering aan de oorsprong
ligt van elke wijsgerige bezinning. De auteur noemt zijn boek
zelf een oefening in de vrije val. Het verlies van elke
vanzelfsprekendheid wordt onder de oude naam ‘verwondering’
dankbaar aanvaard, tot uitgangspunt van het denken genomen
en als beginsel van niet-identiteit of ‘uitgestelde identiteit’
geformuleerd. Bij deze vrije val openen zich boeiende wijsgerige
en ethische perspectieven. De cultuur van de vanzelfsprekendheid
blijkt niet zonder gevaren te zijn: zij leidt tot verstarring,
tot tirannie van de middelmaat, gevangenschap in de grot van
meningen en allerlei vormen van geweld. De zo gevreesde
‘zinloosheid’ van het bestaan daarentegen blijkt minder een
tragisch dan wel een enthousiasmerend karakter te hebben.
Het laatste hoofdstuk heet dan ook: filosofie van het
enthousiasme.