Beschrijving

In De salon van 1846 bespreekt Baudelaire de kunstwerken van de Parijse expositie dat jaar en geeft hij tegelijk zijn visie op de rol van kunst in de samenleving. Hij toont zich kritisch tegenover de academische traditie die volgens hem leidt tot middelmatigheid en conformisme. Kunst moet volgens hem niet alleen de werkelijkheid imiteren, maar vooral de verbeelding en de emoties aanspreken. Baudelaire wijst in zijn observaties zowel op tekortkomingen als op vernieuwende kwaliteiten van kunstenaars. Hij prijst kunstenaars die durven af te wijken van de conventie en de innerlijke wereld van de mens zichtbaar maken. Tegelijk hekelt hij het oppervlakkige en het klakkeloze streven naar technische perfectie, omdat dit volgens hem de ware artistieke geest verstikt. Het essay overstijgt kunstkritiek en wordt een pleidooi voor een nieuwe artistieke gevoeligheid. Baudelaire benadrukt dat kunst een middel is om schoonheid, emotie en waarheid te onthullen en dat ware kunst altijd een persoonlijke en moderne zeggingskracht moet hebben. Daarmee bereidt De salon van 1846 de grond voor zijn latere, nog scherpere beschouwingen over kunst en moderniteit.