Beschrijving

In De dood van een Indiaan presenteert Simhoffer een verhalenbundel waarin hij zichzelf eerder ziet als ‘vertaler’ dan als verteller—niet iemand die iets nieuws te zeggen heeft, maar iemand die dingen op zijn eigen manier verklaart en inzichtelijk maakt. Elk verhaal nodigt uit tot interpretatie zonder te claimen de ultieme waarheid te bezitten. De stijl is fragmentarisch, vaak opgebouwd uit herinneringen, reflecties en beelden die niet meteen in een lineair plot passen. Net als in zijn andere werk, balanceert Simhoffer tussen het persoonlijke en het algemene, waarbij hij thema’s als vervreemding, autonomie en de ambiguïteit van bestaan subtiel verkent. Vaak laat hij de lezer achter met vragen in plaats van antwoorden, en onderkennen van zijn twijfels en onzekerheden lijkt even belangrijk als het verhaal zelf. Samen vormen de verhalen een qua thematiek losse, maar stilistisch sterke bundel. Via scherpe observaties en introspectieve wendingen schetst Simhoffer een introspectief landschap waarin de menselijke ervaring—met al haar broosheid en vragen—centraal staat, en waar elke lezer zijn eigen conclusies mag trekken.