Beschrijving

Het boek onderzoekt hoe het begrip ‘metafysica’ zich door de geschiedenis heen heeft ontwikkeld — van zijn oorsprong bij Aristoteles tot en met moderne filosofische en wetenschappelijke contexten. Het laat zien dat metafysica oorspronkelijk verwees naar datgene wat “achter de natuur” ligt, maar gaandeweg verschillende vormen aannam: bijvoorbeeld als leer van het zijnde als zodanig, als wetens- en verantwoordingsdomein, en als onderzoek van ervaring, wetenschap en sociale werkelijkheid. Verder behandelt het werk centrale fasen en thema’s zoals: metafysica en verantwoordingsvraagstukken (bijvoorbeeld bij Immanuel Kant), metafysica in relatie tot ervaring, en metafysica in kritisch of polemisch perspectief (hoe het begrip zelf ter discussie werd gesteld). Ook komt aan de orde hoe metafysica zich verhoudt tot wetenschap en sociale filosofie — waardoor het boek inzicht biedt in hoe het begrip veranderlijk is en gekoppeld aan cultuur- en wetenschapsgeschiedenis. Ten slotte heeft het boek een interpretatieve en historiserende opzet: het nodigt de lezer uit om niet te denken aan metafysica als een statische discipline, maar als een begrip dat steeds opnieuw gestalte krijgt in wisselwerking met veranderende filosofische, wetenschappelijke en maatschappelijke contexten. Het is daarmee geschikt voor wie geïnteresseerd is in de geschiedenis van filosofisch denken, conceptuele verandering en de plek van metafysica binnen de bredere intellectuele traditie.