Beschrijving

Het boek vertelt de geschiedenis van het beroemde gebouw Paleis van Volksvlijt in Amsterdam, dat werd opgericht in 1860 en in 1961 definitief verdween. Het fungeerde lange tijd als toonbeeld van industriële verbeelding, nijverheid en publieke vertoning — een soort tentoonstellingspaleis voor de Belle Époque waarin nijverheid, kunst en commercie elkaar ontmoetten.Kousbroek beschrijft hoe het gebouw van hoog ambitieus begin naar verval ging: de opbouw (met glas, staal en architectuur), de gloriejaren waarin het fungeerde als centrum van spreekkoren, tentoonstellingen en publieksbezoek, en uiteindelijk de teloorgang in de 20e eeuw. Hij legt niet alleen de feitelijke geschiedenis vast, maar zoomt in op de symboliek van het paleis — als reflectie van veranderende stedelijke, economische en culturele verhoudingen. Daarnaast bevat het boek rijk geïllustreerd materiaal — foto’s, tekeningen, plannen — waarmee de lezer het gebouw bijna kan herbeleven. Het is zowel een architectuur- en stedengeschiedenis als een cultuurhistorische reflectie: hoe een gebouw “verbeelding” kreeg én verloor, en wat dat zegt over een tijd waarin publieke spraak en publiek domein opnieuw vorm kregen.