Beschrijving

Het boek schetst het ontstaan en de perpetratie van de Holocaust, zoals Wiesel die ervoer en zag in de jaren van zijn gevangenschap in de vernietigingskampen. Hij vertelt op indringende wijze hoe stilte, onverschilligheid en ontkenning meewerkten aan de systematische vervolging van Joden — en hoe die stilte zelf deel werd van de tragedie.

De auteur beschrijft de fysieke en emotionele ontmenselijking: hoe mensen weggevoerd werden, hoe de kampomgeving werkte, en hoe overlevenden wisten te blijven leven terwijl velen werden vernietigd. Hij reflecteert op de rol van getuigen, op wat het betekent om overlevende te zijn, en op de morele verantwoordelijkheid van ieder mens in de nasleep van zo’n gruwelproces.

Dankzij de krachtige, sobere stijl en het compacte formaat is dit boek bijzonder geschikt voor wie zich wil verdiepen in de Holocaust, gedenk­literatuur en de menselijke kant van historisch geweld. Het biedt geen glad verhaal, maar een onverbiddelijke blik op wat er gebeurde — én op de noodzaak van herinnering.