Beschrijving

In Navel der onderwereld neemt Antonin Artaud de lezer mee in de maalstroom van zijn geest. Dit werk, geschreven tijdens zijn verblijf in een psychiatrische inrichting, is geen conventionele roman of essay, maar een rauwe, fragmentarische ontboezeming.

Artaud beschrijft met nietsontziende eerlijkheid zijn worsteling met waanzin, zijn afkeer van een wereld die hem vijandig en leeg voorkomt, en zijn zoektocht naar een authentieke ervaring van het bestaan. Hij wisselt scherpe, bijna filosofische inzichten af met woede-uitbarstingen, lyrische passages en persoonlijke bekentenissen.

Navel der onderwereld is een sleuteltekst in Artauds oeuvre: een hallucinant dagboek dat de grenzen aftast tussen lucide reflectie en psychische ontreddering. Het is een beklemmende getuigenis van een kunstenaar die de fundamenten van taal en theater wilde heruitvinden, en tegelijk een intiem document van een mens op de rand van de afgrond.