Beschrijving

Het boek onderzoekt de historische ontwikkeling en theoretische grondslagen van het zogenaamde “anarchisme van de daad” — een stroming binnen het anarchisme die vanaf het midden van de 19e eeuw pleitte voor directe actie, soms met geweld, als middel om maatschappelijke hervorming of omverwerping te bewerkstelligen. Constandse beschrijft hoe deze vorm van anarchisme is ontstaan, welke factoren (sociaal, economisch, politiek) eraan ten grondslag lagen en hoe de daad zelf symbolisch werd voor vrijheid, tegen autoriteit en voor radicale verandering. Daarnaast bespreekt het werk de belangrijke figuren, gebeurtenissen en controverses binnen deze traditie: de betekenis van individuele bomacties, inspraken in de arbeidersbeweging en de reactie van staat en maatschappij op deze geweldsgerichte vorm van verzet. Constandse reflecteert op de spanning tussen principes—zoals solidariteit, vrijheid en wederzijds respect—en de keuze voor geweld of sabotage als tactiek. Hij belicht ook hoe het “anarchisme van de daad” zich verhoudt tot andere anarchistische denkstromingen en de bredere maatschappelijke context van industrialisatie, urbanisatie en klasse-strijd. Tot slot vraagt het boek naar de problematische erfenis van deze stroming: in hoeverre was directe actie effectief? Welke morele, tactische en politieke kosten waren eraan verbonden? En welke lessen biedt dit voor hedendaagse vormen van protest, verzet of sociale bewegingen? Constandse nodigt lezers uit kritisch na te denken over de ideologie én de praktijk van actiegerichte anarchistische tradities — wetende dat de tijd, omstandigheden en betekenis ervan veranderd zijn, maar sommige kernvragen blijven relevant.