Beschrijving

In Hecabe staat de voormalige Trojaanse koningin centraal. Nadat ze haar man en stad verloren heeft, wordt ze geconfronteerd met de offerdood van haar dochter Polyxena en het nieuws dat haar zoon Polydorus vermoord is. De pijn verandert haar in een wraakzuchtige vrouw: ze neemt op gruwelijke wijze wraak op Polymestor, de verrader die haar zoon doodde. Het stuk benadrukt hoe verdriet en wanhoop kunnen ontaarden in nietsontziende wraak.

In Andromache volgen we de weduwe van Hector, die als slavin aan Neoptolemus is toegewezen. Wanneer diens vrouw Hermione uit jaloezie haar en haar zoon bedreigt, lijkt hun lot bezegeld. Toch grijpt de oude Peleus in en weet hen te redden. Uiteindelijk sterft Neoptolemus en hertrouwt Andromache met Helenus, waardoor zij ondanks haar lijden toch een nieuw leven en een zekere waardigheid terugvindt.

In Trojaanse Vrouwen wordt de collectieve wanhoop van de overgebleven vrouwen van Troje getoond. Cassandra, Andromache en Hecabe horen hoe zij en hun kinderen tot slavernij en dood veroordeeld zijn. Het lot van de jonge Astyanax, die vermoord wordt om toekomstige wraak te voorkomen, vormt het tragische dieptepunt. Helen probeert haar rol in de oorlog te vergoelijken, maar wordt door Hecabe veroordeeld. Dit stuk laat de zinloosheid en wreedheid van oorlog zien, door de ogen van degenen die het zwaarst lijden: de vrouwen.