Beschrijving

In Het medium van de waarheid onderzoekt Cornelis Verhoeven de complexe verhouding tussen Plato en de poëzie. Plato staat bekend om zijn kritische houding tegenover de dichtkunst, vooral in zijn werk De Staat, waar hij dichters verbiedt in de ideale stad. Verhoeven verdiept zich in de redenen achter deze afwijzing en plaatst deze binnen de bredere context van Plato’s filosofie.

Verhoeven analyseert hoe Plato de poëzie beschouwde als een nabootsing van nabootsing, waardoor ze verder verwijderd is van de waarheid dan andere vormen van kennis. Deze visie leidt tot een spanning tussen de filosofische zoektocht naar waarheid en de artistieke expressie van de poëzie. Toch erkent Verhoeven dat Plato niet volledig tegen de poëzie is; hij waardeerde poëzie die deugd en wijsheid bevorderde.

Het boek biedt een diepgaande reflectie op de rol van kunst en literatuur in de zoektocht naar waarheid. Verhoeven stelt dat Plato’s afwijzing van de poëzie niet absoluut is, maar afhankelijk van de inhoud en de intentie van de dichter. Deze beschouwingen nodigen uit tot een heroverweging van de waarde van kunst in de filosofische en ethische context.